در چهارمین و آخرین مقاله از مجموعه برف پاک کن های شیشه جلو، نگاهی به انواع مختلف برف پاک کن مورد استفاده در خودروهای سواری مدرن می اندازیم. در قسمت اول به مخترعان اولیه برف پاک کن ها نگاه کردیم، در قسمت دوم به اختراعاتی که عملکرد برف پاک کن را بیشتر بهبود بخشید و در قسمت سوم اختراعات مدرن برف پاک کن را بررسی کردیم.
خودروسازان و سازندگان برف پاک کن، مدت هاست که به دنبال مکانیزم تیغه برفپاککنی کامل هستند. به عبارت ساده، سیستمی که بیشترین سطح از شیشه جلو را تمیز کند. این هدف نهایی یک برفپاککن است. اما خودروسازان باید به عوامل دیگری نیز توجه کنند. سیستم تیغه یک برفپاککن باید برای ساخت مقرون به صرفه، نگهداری آسان و تعویض ارزان داشه باشد. علاوه بر این، محدودیت هایی برای مصرف انرژی و اندازه یک برفپاککن وجود دارد. برفپاککن با مصرف بیش از حد انرژی باتری را خالی می کند. یک برفپاککن بزرگ به آیرودینامیک خودرو آسیب می رساند و در نتیجه مصرف سوخت را افزایش می دهد. به اختصار؛ یافتن مکانیزم کامل برفپاککن مربوط به یافتن تعادل بین یک پنجره تمیز و خشک، هزینه و عملکرد همه جانبه یک وسیله نقلیه موتوری است. رایج ترین راه حل ها چیست؟
برفپاککن تک تیغهای از نظر آیرودینامیکی خوب است که چیز خوبی است. یک برفپاککن تک موتوری در وسط آن نصب شده است. نقطه ضعف اصلی این مدل منطقه نسبتا کوچکی است که برفپاککن آن را تمیز میکند.
این یک سیستم پایه برفپاککن تک تیغه است که تیغه برف پاک کن یک قوس روی شیشه جلو را پاک می کند. ولی بخش های بزرگی از شیشه جلو پاک نمی شود: بالا سمت چپ، بالا سمت راست، پایین-چپ و وسط. بنابراین این راه حل ایده آل نیست. این سیستم عمدتا در خودروهای اقتصادی مورد استفاده قرار گرفت. با هدف پایین نگه داشتن هزینه ها. نمونه های معروف سیتروئن AX، فیات پاندا، سئات ایبیزا و فولکس واگن سیروکو هستند.
همچنان با توجه به مزایای سیستم برفپاککن تک تیغه، سازندگان تلاش کرده اند تا بهبودهایی را برای بزرگتر کردن ناحیه برفپاککن اعمال کنند. رایج ترین راه برای انجام این کار با نصب یک تیغه برفپاککن قابل افزایش و جمع شدن است. در حین پاک کردن، انتهای بالایی تیغه امتداد می یابد و در جایی که لازم است جمع می شود تا ناحیه برفپاککن تا حد امکان بزرگ شود. در نگاه اول، این یک راه حل ایده آل به نظر می رسید. اما این برفپاککن پیچیده بود، تولید و تعویض آن پرهزینه و گرانتر بود و نگهداری بیشتری لازم داشت.
بسیاری از خودروسازان سیستم های پیچیده برف پاک کن تک تیغه ای را آزمایش کردند. برخی از نمونه ها آئودی A2، مرسدس بنز 190 و کلاس E و سوبارو XT هستند.
مشهور ترین خودروسازی که به استفاده از این سیستم برفپاککن علاقه داشت مرسدس بنز بود. آنها آن را “برف پاک کن تک تیغه ای” نامیدند. اولین خودرویی که این سیستم روی آن قرار گرفت مرسدس بنز 190 مدل 1982 بود. خودروی موجود در این ویدئو یک مرسدس بنز کلاس E مدل 1984 است.
تیغه برفپاککن دوگانه موازی رایج ترین مکانیزم تیغه برفپاککن در خودروهای سواری است. این سیستم عملکرد قابل قبولی دارد. دو برفپاککن نسبتا کوچک هستند، بنابراین کشش را به حداقل می رساند. آنها بخش بزرگی از شیشه جلو را پاک می کنند، و مهمتر از آن، قسمت هایی را که به احتمال زیاد در دید راننده هستند پاک می کنند. در نهایت، به دلیل روش کار موازی آنها، سیستم بیش از حد پیچیده نیست. در یک سیستم موازی، برفپاککن ها در یک جهت کار میکنند. از پایین به چپ. از آنجا که این رایج ترین سیستم است، تولید ارزان و جایگزینی مقرون به صرفه دارد.
سیستم های برفپاککن دوگانه مقابل ممکن است شبیه به سیستم های موازی به نظر برسند اما در واقعیت کاملاً متفاوت هستند. اول اینکه محل قرارگیری موتورهای برف پاک کن متفاوت است. در سیستم های موازی، موتورها در وسط و در سمت راست قرار دارند. در سیستم برفپاککن مقابل، موتورها در دو طرف شیشه جلو قرار دارند و حرکت برفپاککن ها در جهت مخالف نسبت به یکدیگر است.
هر برفپاککن یک طرف شیشه جلو را پاک می کند. یک طرف برفپاککن کمی بزرگتر است. این برفپاککن مکانیزم پیچییده ای دارد و بنابراین هزینه ها بالاتر است. این سیستم معمولاً بر روی خودروهایی نصب میشود که طراحی شیشه جلو اجازه عملکرد مناسب سیستمهای موازی را نمیدهد. برای مثال زمانی که شیشه جلو گرد یا بسیار بزرگ است. برخی از نمونههای خودروهای سواری با سیستمهای برفپاککن دوگانه مخالف، سیتروئن C6، فورد اس مکس، پژو 307 و 308 و اسمارت فورتو هستند.
مدل نهایی که امروز در مورد آن صحبت میکنیم تا حدی عجیب و غریب است. مکانیزم برفپاککن شیشه جلو با سه تیغه. این سیستم ها از سه تیغه برفپاککن و سه موتور استفاده میکنند. تیغه ها در جهت موازی، از جلو و از پایین به سمت راست، پاک می شوند. مزیت آن پاک کردن محیط بیشتری از شیشه است و نقطه ضعف آن پیچیدگی و هزینه های بالای آن است. استفاده از این سیستم در خودروهای سواری بسیار نادر است. در دهه 1960، آنها بر روی خودروهای اسپورت بریتانیایی که به ایالات متحده صادر می شدند، نصب می شدند. جایی که قانون نیاز به پوشش خاصی برفپاککن برای خودروهای وارداتی داشت. از معروف ترین خودروهای با برفپاککن سه گانه میتوان به جگوار تیپ E، استون مارتین Sprite و MGB اشاره کرد.
در سالهای اخیر، شناخته شده ترین خودروی سواری با سیستم تیغه برفپاککن سه گانه موازی شیشه جلو، تویوتا FJ کروزر است. تویوتا در مدل رترو 4×4 از این مکانیزم استفاده کرده است. تویوتا سیستم برفپاککن سه گانه را برای جذابیت بیشتر نصب کرده است، نه به دلیل فنی خاصی. و همانطور که در ویدیو مشاهده میکنیم. کارکرد این برفپاککن ها می توانند جالب باشند!
مواردی که باهم بررسی کردیم مکانیزم های اصلی برفپاککن مورد استفاده در خودروهای سواری مدرن بودند. قطعا شاهد اختراعات جدید، پیشرفت و بهبود برفپاککن ها در آینده خواهیم بود. درحال حاظر چندین خودروساز در حال آزمایش نسل کاملاً جدیدی از سیستم های برفپاککن شیشه جلو هستند. به عنوان مثال، تسلا در حال توسعه یک سیستم برفپاککن است که به جای تیغه های برفپاککن از لیزر استفاده می کند. اگر این اتفاق بیفتد، داستان برفپاککن به طور ناگهانی به سمت و سویی کاملاً جدید می رود.